7.3.3.2 Systeem-feedback

Zodra mensen onderdeel uitmaken van een systeem is slechts in beperkte mate te voorspellen wat de invloed zal zijn van een interventie. Meer zekerheid over het resultaat of de richting waarin de interventie zich beweegt is wenselijk voordat een kostbare interventie daadwerkelijk wordt geïmplementeerd. Wanneer er zicht is op wat er gaat gebeuren of aan het gebeuren is kan er tijdens de interventie bijgestuurd worden. Dit vraagt om een continue feedback van het systeem richting de ontwerper of transitiemanager.

Maar de vraag is of deze terugkoppeling op systeemniveau ook teruggevoerd zou kunnen of moeten worden richting de menselijke actoren in het systeem. Wat zou het effect van centrale feedback op het lokale gedrag van mensen zijn? Een onderzoeksvraag die theoretisch (vanuit de complexe systeemtheorie) aangepakt kan worden, maar ook praktisch vanuit een ontwerpdiscipline. Bijvoorbeeld via een Research through Design-benadering. Welke methoden bieden kansen om deze vraag te onderzoeken? Zouden deze methoden verder verfijnd kunnen worden om samen met andere stakeholders interventies te ontwikkelen, waarin continue systeem-feedback aangeboden wordt? En welke inhoud en vorm zou deze systeem-feedback dan moeten krijgen om zowel systeemontwerpers en transitiemanagers, als ook de menselijke actoren in het systeem zelf in real-time de mogelijkheid te geven systeemgedrag te monitoren en indien gewenst bij te sturen?

Onderzoeksvragen

1. Welke methoden en tools zouden er ontwikkeld moeten worden om de veranderingen van het systeem te kunnen volgen? Over welke digitale technologie zou de creatieve professional moeten kunnen beschikken om gericht het gedrag van systeemelementen te meten en/of te monitoren?

2. Is het mogelijk om ontwerpmethoden verder te ontwikkelen zodat interventies continu en in real-time geëvalueerd kunnen worden?